2. Dünya Savaşında, Beyaz Rusya'da 626 köyün yakılmasını anlatan, bir Elem Klimov başyapıtı. Savaşı yaşamadığınız halde, savaşı yaşattıran film. İzlediklerim arasında, gelmiş geçmiş en gerçekçi savaş filmi bu oldu. Filmin atmosferi müthiş bir kere, gerçekçiliğinden gelen o kaotik atmosfer, bütün ruhunuzu sarmaşık gibi sarıyor. 

Film sadece savaş filmleri arasında değil, genel olarak sinema tarihinin en gerçekçi filmlerinde de üst sıralarda yer buluyor kendine. Kullanılan müzikleri bile bir acayip, atmosfere çok uygun. Elem Klimov gerçek bir başyapıta imza atmış, öyle ki bu filmden sonra da daha film çekmemiş, sinemayı bırakmıştır. Daha iyisini çekemeyeceğini düşündüğü için, bırakmış olması muhtemel. Bununla birlikte, düşük bütçesine rağmen çok büyük bir cast oluşturulmuş.

Bazı sahneleri özellikle inceledim, arka plandaki figüranların oyunculuklarına ve ciddiyetlerine odaklandım. Figüranlar bile harkulade oynamış, işlerini son derece ciddiye almışlar, çok saygı duydum. Bununla birlikte Aleksev Kravchenko muazzam oynamış. 14 Yaşında bir çocuk, nasıl bu kadar iyi oyunculuk sergileyebilir, şaşırmamak elde değil. Bu yaştaki çocuk oyuncular arasında, izlediğim en iyi performanstı kesinlikle.

Ve filmin sonundaki ölü insan sekansları, film boyunca tüfeğini 1 defa ateşlememiş Florya'nın Hitler resmine defalarca ateş etmesi ve yaşananların geriye sarması... İlk sahnesinden finaline, müziklerinden makyajına, atmosferinden oyunculuklarına kadar, gerçek bir başyapıt.  9,2 / 10

2 0