Filmi ilk olarak, bundan 12-13 sene önce izleyip, sevmemiştim. Zamansız izlediğim filmlerden biri olmuş, çok başarı buldum. Bilinç altı imgeleri, ağır metaforlar ve muallakta kalan gerçeklik, çok iyi harmanlanmış filmde. Jacob'ın çocuğunun ölmesi, yaşadıkları ve savaşta hayatını kaybetmesi, tamamıyle gerçek tabi. Diğer yaşananların Jacob'ın ölmek üzereyken gördüğü rüyalar olması, ya da hayatının film şeridi gibi gözlerinin önünden geçmesi, işin biraz kolayına kaçmak gibi. Kurgu bu kadar basit değil. Yönetmen Jacob'ın gördükleri üzerinden, Jacob yaşasaydı neler olurduyu göstermiş bizlere. Bunu yaparken de, Jacob'ın geçmişte yaşadıklarıyla, ölmeseydi neler yaşayacaktıyı harmanlamış. Bu durumda, "e Jacob ölüm döşeğindeyken ordunun kendilerine uyuşturucu verdiğini nasıl anlayabilir ki", tezi çürümüş oluyor. Zaten anlamıyor, yönetmen yaşasaydı anlayacaktı diyor. Bunu yaparken de, Jacob'ın geçmişte yaşadıklarını, Gabe'in ölümünü gösteriyor. Son sahne de yüzünde oluşan mutluluk hissi, ölmezse neler yaşayacağını bildiğinden değil, ölünce Gabe'e kavuşacağın farkında olmasından. En azından benim çıkarımım bu yönde. Bununla birlikte, kendinden sonra çekilmiş çok fazla filme de ilham olmuş film. Bütün bunlara ilaveten, Tim Robbins harika oynamış, rolünün hakkını gerçekten vermiş. Adrian Lyne ise anlatım dili, metaforları, atmosferi ve kurgusuyla çok başarılı bir film ortaya koymuş. Daha önce herhangi bir filmini izleyip izlemediğimi hatırlamıyorum, bu filmini çok sevdim. 8,2/10

1 0