12 Eylül cuntasının Doğu Anadolu’daki bir şehirde, Kars’taki, yansımalarını arka planına koyan ve yönetmenine dair otobiyografik izler taşıyan iddiasız ama gücünü iddiasızlığından alan nefis bir dönem filmi Kar Korsanları. Cuntanın sıkıyönetim politikaları, sokağa çıkma yasakları, insan avına çıkmış beyaz Renault’lar yetmezmiş gibi döneminin en sert kışını yaşayan Kars’ta kömür kıtlığı nedeniyle kamu binalarının kalorifer kazanlarından kalan artıklardan “cüruf” toplayarak evlerinin ısınmasına yardımcı olmaya çalışan birbirinden sevimli üç çocuğun çocuk dünyalarına davet ediyor film seyircisini. Asker çocuğu olmaları muhtemel sınıfın başarılı öğrencilerine inat tahrif ettikleri karneleri ile kendilerine sahte başarılar devşiren oyun çağındaki bu üç çocuğun boylarını aşan bir sorumluluk alarak giriştikleri ve amacı sadece “ısınma” gibi zaruri bir ihtiyaca dayalı macerasını yer yer iç acıtan, yer yer seyircisini içten gülümseten detaylarla işliyor film. İstiklal Marşı’nın on kıtasını bilmenin hayati önem taşıdığı, uzun saçın müdür tarafından kırpıldığı, çocuk psikolojisinden ve pedagojik formasyondan bihaber öğretmenlerin okulda terör estirdiği döneme tanık olan benim gibi izleyicilerin nostaljik tatlar alacağı Kar Korsanları; kendince korsanlık yapan üç sevimli çocuğun kar kızakları ile oradan oraya koşturduğu macerasını son derece samimi, gerçekçi ve sosyolojik alt yapısı güçlü bir hikâye ile anlatıyor.
7,8/10