Tayfun Pirselimoğlu’nun aynı isimli kendi romanından sinemaya uyarladığı ve 95. Akademi Ödülleri’nde Türkiye’yi temsil edecek olan son uzun metraj filmi Kerr. Dünya prömiyerini Varşova Film Festivali’nde Türkiye prömiyerini ise iki ödülle döndüğü Antalya Altın Portakal Film Festivali’nde yapan Kerr; babasının cenazesi için geldiği şehirden ayrılmak üzereyken tren istasyonunda tanık olduğu cinayeti polise bildirdikten sonra şehirde alıkonulan bir adamın nedenlerle, nasıllarla örülü hikâyesini anlatıyor. Kerr; bolca metafor içeren, son derece kapalı, yer yer David Lynch sinemasını hatırlatan Kafkaesk bir anlatıma sahip her şeyden önce. Kuduz salgını uyarısı yapan anonslar ve radyo haberleri eşliğinde devriye gezen helikopterlerin, eli silahlı infaz timlerinin cirit attığı zamandan ve mekândan azade tuhaf bir şehirde sıkışıp kalmış bir adam üzerinden oldukça derinlikli bir günümüz Türkiye alegorisi çizen film; bunu dün hakkında soru sordukları cinayeti unutan birbirinden tuhaf insanlar, keyfi kararlar alan güvenlik birimleri, kontrolsüzce sağa sola ateş açan milisler, art arda gelen yasaklar, nasıl ortaya çıktığı meçhul dipsiz kuyular gibi distopik bir dünyaya aitmiş görünen unsurlarla sağlıyor. Pirselmioğlu, film sonundaki röportajında da vurguladığı üzere her şeyin, “ayıpların” bile tekrar ettiği bir dünyaya vurgu yapıyor filminde Arapça asıllı mükerrer sözcüğünün mastarı “Kerr” adı ile. Film de aslında günümüz Türkiye’sinde sürekli tekrar ettiği halde kanıksadığımız, normalleştirdiğimiz, görmezden geldiğimiz ya da unuttuğumuz hukuk ve insanlık dışı olaylar üzerine alegorik bir panorama çiziyor. Pirselimoğlu izlemesi zor filmlerine bu kez anlaması da zor bir film ekleyerek Ercan KESAL’ın @mubiturkiye ‘de yer alan film sonundaki söyleşide tespit ettiği ve kendisinin de onayladığı bir şey yapıyor Kerr ile: Kendi filmlerine referans da vererek geçmiş filmleri ile birlikte aslında tek bir filmin parçalarını tamamlıyor teker teker. Kerr; metaforik sinema diliyle belki izlenmesi, anlaşılması zor; ancak Pirselimoğlu’nun sinemada ne yapmak istediğini görmek ve onun sinema anlayışına bütüncül bir yaklaşımla bakmak için olmazsa olmaz bir film.
7,7/10