Bugün Ne İzledim - si-murg

Her yeni filmde "daha kötüsünü" nasıl çekebilirizi deniyorlar galiba. 5 zaten kötüydü, 6'da onu da geride bırakmayı başarmışlar. Adam akıllı bir senaryo yok. Oyunculuk yerlerde. Hikâye desen iyice sarpa sarmış. Hele klişeler konusunda hepten çığır atlamışlar. Bir de kendi kendileriyle dalga geçer, korku filmleri felsefesi yapar halleri var ki evlere şenlik. Adama bıçaklar girip çıkıyor, elemanı bildiğin kevgire döndürüyorlar, bir de bakıyorsun sanki iğne batırmışlar mübareğe, ölmemiş. Böyle kaç sahne var ki insana "Beni de pıçaklayın, çok canım çekti valla. Ne de olsa bir şeycikler olmuyor." dedirten cinsten. Bunlar ölmeyi hepten bayılmak sanmışlar. Bir de tüm bunlara rağmen böyle bir IMDB puanını anlamakta zorluk çekiyor insan. Ben de o puana ve fragmana kananlardanım ama sıradan mı sıradan bir film var karşımızda. İzlemeseniz de olur yani. Hatta izlemeyin siz; ben ettim, siz etmeyin. İzlemeyin...

(4/10)

Normalde müzikal yapımlardan pek hazzettiğim söylenemez. Yalnız bu yapımda müzik çok yerinde ve dozunda kullanıldığı için midir yoksa bilinen ve sevilen bir edebî metnin uyarlaması olduğundan zaten baştan pozitif bir ön yargıyla izlemeye başladığımdan mıdır bilmem, beni rahatsız etmediği gibi üstüne bir de pek sevdim. Klasik hikâyemizin ana karakterinde "küçük" bir revizyon yapılıp büyük burunlu Cyrano'nun yerini cüce versiyonu almış ama Peter Dinklage rolünün hakkını öylesine güzel vermiş ki bu detay filmin içinde eriyip gitmiş. Mekânlar, müzikler, makyajlar, atmosfer ve hikâye anlatımıyla bence hak ettiği değeri tam olarak bulamamış bir yapım olmuş. Edebî uyarlamalara ve bunun yine edebî bir tarzda ve müzikler eşliğindeki sunumunu sevenlere ziyadesiyle tavsiye edilir.

8,5/10

Selçuk Aydemir'in kaleminden çıkan Mahalleden Arkadaşlar ve Liseden Arkadaşlar kitapları insanı ciddi anlamda güldüren, yer yer de insana kahkahalar attıran cinsten kitaplardı. Mahalleden Arkadaşlar'ın bizzat yazarı ve aynı zamanda komedi alanındaki başarılı işleriyle rüştünü fazlasıyla ispatlamış biri olan Selçuk Aydemir tarafından çekildiğini duyduğumda sevinmiştim. Fakat bu defa dağ fare doğurmuş. Bunda en büyük etkenin çocuk oyuncuların ve bilhassa başroldeki çocuğun aşırı abartılı oyunculuğu olduğunu düşünüyorum. Zaten çocukların rollerini fazlasıyla abartarak oynadıkları, bu hususta aşırı bir gayrete girdiklerini hep gözlemliyordum ama yönetmen koltuğundaki Selçuk Aydemir'in bunu makul bir kıvama getirerek dengeleyeceğini düşüyordum. Gelin görün ki hiç de öyle olmadığı gibi âdeta "Abartabildiğin kadar abart!" dercesine bir endazeden çıkma ve onun oluşturduğu yapaylık ve iticilik film boyunca devam ediyor. Hal böyle olunca da bir türlü filme kendinizi veremiyorsunuz. Bu abartılı tutum ciddi anlamda yetişkin oyuncularda ve oyunculuklarında da görülüyor. Oluşturulan tipler fazlasıyla karikatirüze edilmiş, mahalle ve mahalleli son derece yapay bir hale bürünmüş. Yer yer güldüren yerleri olduysa da şahsi kanaatim Selçuk Aydemir'in şu ana kadarki kariyerinin en kötü filmi olmuş. Velhasılı kelam, bu defa güldürmedi!

5/10

Gerçek olaylardan yola çıkılarak çekilmiş film, #MeToo sosyal medya kampanyasının fitilini ateşleyen ve onlarca kadına cinsel istismar suçlarıyla yargılanıp 23 yıl hapis cezasına çarptırılan Harvey Weinstein'in mağdur ettiği kadınların hikâyelerini gün ışığına çıkaran iki gazeteci kadının mücadelesine dayanıyor. Kadın olmanın sadece bizde ve Doğu toplumlarında değil dünyanın her yerinde ne kadar zor olduğunun bir de Batı'nın göbeğinden örneklerle anlatıldığı yapımı izlerken insanlığın ulaştığı noktayı sorguluyor ve ister istemez mevcut tabloya bakıp çok da ümitvar olamıyoruz maalesef.

8/10

Netflix'te kayda değer film bulmak zor fakat bu film o yığınların içinden sıyrılmayı başarmış kanaatimce. Başarıya giden yolun oldukça engebeli olduğu ve o yolda kişinin başta ahlaki/etik değerler olmak üzere pek çok insanı insan yapan vasfını da feda etmesi gerektiği ana fikrinin üzerine oturan film, karşılaştırılması kuvvetle muhtemel The Menu'ye göre daha normal ve ayağı yere sağlam basan bir hikâye ve senaryo üzerinden ilerliyor. Verdiği toplumsal mesajlar oldukça yalın ve gerçekçiyken karakter değişimi/dönüşümü de abartıya kaçmadan verilmiş. Oyuncu tercihlerinde bilhassa Şef karakteri rolune tam manasıyla oturmuş ve filmi de sürüklemeyi başarıyor. Finaldeki duello sahnesi de akılda kalacak cinsten. Biraz uzun süresine rağmen değindiği insani ve toplumsal konularla meramını başarılı bir şekilde anlatmış bir yapım. Yaşadığımız film enflasyonu içinde bir şansı kesinlikle hak ediyor.

7,5/10

İran sinemasından uzun süresine rağmen yine çok çarpıcı, farklı okumalara müsait ve çok katmanlı yapısıyla sinemanın neden yedinci sanat olduğunu insana hissettiren bir yapım. Anlattığı hikâyedeki unsurların ülkemiz ve ülke insanıyla parelellik arz eden yanlarından dolayı izleme sürecinde ciddi bir aşinalık hissine de kapıldığımız film; gerek kullanılan hikâye anlatım dili, gerek zengin ve zengin olduğu kadar çarpıcı diyalogları gerekse de toplumun ve bireylerin farklı kesimlerine tuttuğu objektifle "has sinema" meraklılarının kayıtsız kalmaması gereken bir yapım olmuş.

8,5/10

"Bence" daha çekmesinler. Tamam, kendi evreni ve o evrenin bir mantığı var anladık da aklın, mantığın sınırı da olsun istiyor insan biraz biraz. İş iyice "şiddet/aksiyon pornosu"na dönmüş. Sürekli çatışma, kavga, aksiyon, tavuk misali ölen sayısız insan ve ne olursa olsun ölmeyen "cool mu cool" ağır abilerden müteşekkil birkaç anti kahraman derken bir süre sonra insana hafakanlar basıyor. Öyle ki bu aksiyon cangılı içinde iş bir raddeden sonra iyice monoton bir hale gelip insana bir bıkkınlık geliyor. Benzer bir bezginliği üçüncü filmde de hissetmiştim ama burada çıtayı hayli yukarı çekmişler. Bence filmin en kayda değer ve yeni olan yanı ikinci yarının sonlarına doğru kapalı mekanda odadan odaya sıçrayan ve bizlere üstten bir drone çekimi izliyormuşçasına izlettirilen aksiyon sahneleriydi. Dursunlar artık, diyorum ama bir yandan da evren genişleyerek dizisiydi, yan karakter hikâyeleriydi derken daha da dallanıp budaklanacak gibi görünüyor. Benim için ise serinin en başarılısı olarak yüksek puanlar almış olsa da kabak tadı vermiştir. Vesselâm...

6+1 (1, harcanan emeğe)

Tokat gibi bir film... Hele hele şu içinden geçtiğimiz günlerde daha bir anlamlı ve etkileyici. Yalın gerçekliğiyle hiçbir tarafı dışarda bırakmaksızın bireyden aileye, toplumdan yönetime kadar her kesimi yerden yere vuruyor âdeta. Yozlaşmış bir toplumda insan olmanın ve kalmanın "enayilik" olarak kabul edildiği gibi aslında oldukça âşina olduğumuz bir durumu kanırtırcasına izleyiciye hissettirirken onu "Ya ben hangi taraftayım, kimlerdenim?" gibi özeleştirel bir sorgulamaya da sokuyor. Oyunculukları, akışı, müzikleri, oluşturduğu katmanlı eleştirel yapısıyla son yıllarda izlediğim en kayda değer yapımlardan biri oldu. 

9/10

DC'nin en olmuş filmi ve bunda yönetmenin payı yadsınamaz.

Başından sonuna akıcı, hareketli ve görsellik son derece göz kamaştırıcı.

Klişilere takılmadan izlenirse büyük keyif.

8/10

O kadar dolu bir film ki...

10/10