Bugün Ne İzledim - 19Tufan03

Öncesinde City of God gibi harika bir filme imza atmış Fernando Meirelles'ten yine oldukça kaliteli ve harika diyaloglara sahip bir film daha. Filmin içeriğine gelmeden önce, bu film için Anthony Hopkins ve Jonathan Pryce tercihleri çok doğru tercihler olmuş. Bu 2 ismin de din adamı olduğuna ikna oldum ben. İkisi de harika oynamış. Filmin dinin ördüğü duvarlara, Vatikan'ın ve din adamlarının gereksiz lüks düşkünlüğüne ve daha birçok konuya Kardinal Jorge'nin aracılığıyla getirdiği eleştiriler nefisti. Ana temada din üzerine kaliteli ve keyifli bir sohbet ile devam eden film, satır aralarında ise 1976-1982 yılları arasındaki Arjantin askeri cuntasına sağlam tokatlar indiriyor ve din adamlarının o cunta ile mücadelesini anlatıyor. Vatikan'ın eşcinsel evliliklere bakış açısına, din adamlarının mütevazi yaşamlarının olmamasına ve hatta Papa'nın yalnız yemek yemesine kadar yerinde ve doğru eleştirilere imza atıyor. Her ne kadar din adamları olsa da, ikisi de milletlerinin karakterist yapısını başarılı yansıtıyor. Pope Benedict disiplini ve örülen duvarlara fazlasıyla sadık olması ile gerçek bir Alman iken, Pope Francis ise futbolu sevmesi, sıcak kanlılığı ve tango yapması ile Arjantin milletinin karakteristik yapısını bünyesinde fazlasıyla barındırıyor. Filmde zaten bu yapıya uygun şekilde Almanya-Arjantin Dünya Kupası finaliyle bitiyor. Bu senenin en underrated filmi olduğuna şüphe yok. Yerinde ve doğru eleştirileriyle ön plana çıkmış, başarılı oyunculuklarla taçlanmış ve son derece zekice diyaloglara sahip kaliteli bir film. Bu senenin en iyi filmlerinden biri olduğuna şüphe yok. Ben çok beğendim.

8.2/10

Aynı zamanda kendinden sonra çekilmiş suç filmlerine de öncülük yapmış olan film, keskin diyalogları, özgün karakterleri ve Meksika'nın doğa manzarası ile ön plana çıkıyor. Film bir mafya babasının, kızını hamile bırakan Alfredo Garcia isimli eski çalışanının başına 1 milyon peso ödül koymasını anlatıyor. Aksiyonu tadında, şiddeti dönemine göre biraz fazla olan film, suç filmlerinin başarılı örneklerinden. Warren Oates rolünün hakkını fazlasıyla vermiş, çok başarılı buldum. Suç filmleri severlerinin beğeneceğini düşünüyorum. Ben beğendim. 

7.5/10

Pedro Almodovar'ın izlediğim 2. filmi ve bu filminde de hiçbir şey hissetmeden filmi bitirdim. İzleyiciye bir şeyler hissettirme/geçirme konusunda yetersiz olduğunu düşünüyorum. Filmlerini izlerken üzülmüyorum, gülmüyorum, endişelenmiyorum, gerilmiyorum, irite olmuyorum. Hiçbir şekilde herhangi bir duygu hissetmiyorum. Kırmızıyı kullanışı bile hoşuma gitmiyor. Çocukluk ve saçını süpürge etmiş bir anne tasviri bile beni içine çekmiyor, ki en sevdiğim konulardan biridir. Almadovar için kötü yönetmen diyemem ama bana hitap etmeyen yönetmenlerden biri. Bu arada Antonio Banderas'ın oscarda hiç şansı yok. Kamera kullanımı hatrına 6. İzlenilmezse bir şey kaybedilmez.

6/10

Nicole Kidman, Matt Dillon ve Joaquin Phoenix gibi güçlü isimlerden ne çıktığını merak ettiğim, müziklerini de Danny Elfman'ın yaptığını görünce bir hayli heyecanlandığım, ancak kaliteli isimlerinin hakkını verememiş bir film To Die For. Film tür olarak komedi suç olsa da, kara mizahımsı komediye kayması nedeniyle hiç güldürmüyor. Kibirli ve gözü yükseklerde olan bir hava durumu sunucusunun kariyer hırsıyla yaptıklarını anlatan film, Nicole Kidman'ın kaliteli oyunculuğuyla ön plana çıkıyor. Genel anlamda vasatın altında kalmış, ağır ilerleyen ve biraz da sinir bozucu bir film. Nicole Kidman'ın rolünün hakkını vermesinin hatrına 5.5 veriyorum. Ağır akan ve izlemesi bir hayli zor bir film. Ben beğenmedim.

5.5/10

Alaska’da 1925 yılında, difteri salgınına ilaç getirmek için yola çıkılan bir kahramanlık öyküsü Togo. Öncelikle şunu söyleyeyim, samimi, iç ısıtan ve güzel bir kahramanlık hikayesi ama insanı darma duman edecek kadar vurucu bir film değil. Bununla birlikte, film kaliteli doğa manzaraları ve sinematografisiyle çok güzel bir görsel şölen yaşatıyor bizlere. Filmde içime sinmeyen ve mantıksız gelen 1-2 sahne var. Buzların üzerinde koşarken, üstelik hava daha da soğumuşken ve tipi varken o buzların çatır çutur kırılması bana pek mantıklı gelmedi. Mantıklı olsa bile, o kaçış sahneleri bir hayli zorlama ve absürd geldi bana. Gereksiz macera kaktırılmıştı filme, bu filmde buna gerek yoktu. Onun dışında, Alaska’nın atmosferini gerçekçi ve başarılı şekilde aktarmış, samimi, hüzünlü ve iç ısıtan bir film. Tavsiye ederim.

7.6/10

Gotik bir korku komedi olan ve bu türdeki filmlere göre bir hayli kaliteli sinematografi ve sahne geçişine sahip bir film Dellamorte Dellamore. Dirilen ölüleri tekrar öldüren bir mezarlık bekçisi, melek edasındaki güzelliğiyle nefes kesen Anna Falchi ve tuhaf garip bir yardımcı Gnaghi. Pek güldürmeyen ama eğlenceli, korkutmayan ama ilgi çekici bir film. Özellikle yanan gazetenin altından sahne geçişine bayıldım. Obje üzerine ve içine konulmuş çekim tekniklerinde en kalitelilerinden biriydi. Bir hayli yaratıcı ve özgün bir sahneydi. Onun dışında, filmde aniden ortaya çıkan Sezan Aksu şarkısı ise filmin bonusuydu. Zaman geçirmelik, izlemeye değer güzel bir film beğendim.

7/10

Sinemanın belki de en özgün/orjinal konularından birilerine sahip, çok farklı ve sıradışı, Juraj Herz imzalı bir film The Cremator. Eşi yahudi kendisi Çek olan sıradan bir cenaze yakıcısının, Nazi işgaliyle beraber arkadaşı tarafından aklının nazizm ile çelinmesini anlatıyor. İşlenişinin daha iyi olabileceğini ve karakterin yaşadığı geçişin biraz acele olduğunu düşünsem de, gerçekten hem teknik hem düşünsel olarak çok başarılı bir film. Ben filmi iyi bir insanın kötüye evrilimi olarak görmedim hiç. Bastırılmış kötülük, ego, iktidar ve güç arzusunun Nazi igaliyle beraber gün yüzüne çıkmasını gördüm. Belki de bu arzular hepimizde var ve sadece ortaya çıkmasını sağlayacaklar olaylar yaşamamışızdır. Amacına hizmet eden, derdini çok iyi anlatabilmiş bir film. Bu arada iyi bir yönetmenin elinde remake yapılmasını istediğim ender filmlerden biri. Çekim tekniğindeki başarısı, sahne geçişleri, filme çok iyi yerleştirilmiş müziği ve başroldeki abimizin başarılı oyunculuğu ile, gerçekten çok büyük saygı hakeden başarılı bir film. Çok beğendim.

8.4/10

Öncelikle, filmin başında “Uyarı: Bu film + 18 olmasının yanısıra, çocukların gelişiminde psikolojik olarak çok derin yaralar ve tahribata yol açabilecek şiddet, sapkınlık, ensest muhteviyat ve ateist mesajlara sahip olup, evinde hayvan yetiştirenlere asla tavsiye edilmez.” yazısından sonra, film yeterli sertlikte bir film olarak gelmedi bana. Film 2 parça, ilk parça dış dünya ve hayatın bütün değer yargılarından soyutlanmış Bubby’nin nasıl manipüle edildiği üzerine. İkinci parça ise, Bubby’nin özgürlüğünü kazanarak insanların değer yargıları ve insanlığın düzenini işleten sistem ile tanışması. Filmin ilk parçası gerçekten başarılıydı. İnsanlık üzerinde yapılmış bir deney gibi, bir çocuğu 35 yıl boyunca bir odaya kapatırsanız ve her şeyden soyutlarsanız nasıl bir birey olurunun anlatımıydı. Ancak 2. parça Bubby’nin yaşadığı her olayda şansının yanında olması ve filmin de biraz komediden beslenmeye çalışmasıyla, filmin bütün distopikliği ve sertliği gitmiş. Yine de The Room ve bir nebze Lanthimos’un Kynodontas’ına da ilham olmuş, özgünlüğü ve Nicholas Hope’un kaliteli oyunculuğu ile ön plana çıkmış, Avustralya sinemasından sıradaşı bir film.

7.2/10

Kevin Spacey'nin uzaydan geldiğini iddia eden bir adamı harika oynadığı ve ona Jeff Bridges'in eşlik ettiği, düşük bütçeli fakat çok başarılı dramatik bir bilim kurgu filmi K-Pax. Iain Softley çok büyük paralar harcanmadan, bilgisayar efektleri olmadan da kaliteli bilim kurgu yapılabilirin dersini vermiş resmen. Kusursuz bir senaryoya sahip olduğunu iddia edemesem de, genel olarak senaryonun tutarlı ve zekice olduğunu düşünüyorum. Yönetmenin film boyunca yarattığı, Prot uzaylı mı yoksa kafayı sıyırmış bir dahi mi ikilemi çok başarılıydı. Yönetmen her ne kadar bu ikilemi yaratmış olsa da, bazı sahnelerindeki detaylarla Prot'un aslında uzaylığını olduğunu anlatmış bizlere. Prot'un ışık hızında gidip geldiğini iddia ettiği sahnede profesörün e hadi gitmiyor musun sorusunu geldim diye cevaplaması ve sonrasında seansı sırasında hipnoz ile yaşadıklarını anlatıp uyandıktan sonra profesöre e hadi başlamıyor musun demesi ve profesörün bitti bile demesi çok güzel ve zekice bir göndermeydi. Prot gerçekten K-Pax gezegeninde yaşayan bir uzaylı ve Prot'un yolculuğu tamamen bilinç formu üzerine. Yani bedeni seyahat etmiyor, bilinci seyahat ediyor. Ailesi katledildikten sonra intihar edecek olan bu vatandaşın bedenine giriyor ve onun hayatını kurtarıyor. Hipnozla seans sahnelerinde bedenine girdiği adamın acılarını dile getiriyor. Ve filmin finalinde, Güneş doğduğunda, ki o sırada elektronik cihazlar arızaya giriyor ve kameralar bozuluyor Prot'un bilinci tekrar K-Pax'e dönüyor. İçine girmiş olduğunu bedeni terkettiğinde ise kötürüm felçli ve tekerlekli sandalyede hayatına devam ediyor. Bu sahnede profesörün filmin içindeki şu sözünü akıllara getiriyor "Bazı hastalar iyileşmek için önce kötüleşmelidir". Yani Prot'un içine girdiği beden Prot çıkınca kötüleşerek iyileşme sürecine girmiş oluyor. Prot'un yan odasındaki kadının da Prot ile beraber gittiğini düşünüyorum. Akıllara şu soru geliyor, neden Prot'un içine girdiği beden orada kaldı da yandaki kadın onunla beraber gitti. Prot'un dediği gibi gezegenlerine 1 kişi götürme hakkı var ve o hakkını aslında kadından yana kullanıyor. Eğer ona söz vermeseydi, bu durumda içine girdiği bedeni götürmüş olacaktı ve filmin finalinde ikilem olmayacaktı. Yönetmeni burada takdir ediyorum, çok zekice bir finali ile insanları ikilemde bırakmış ve Prot'un aslında kafayı yemiş bir dahi olduğunu düşündürtmüş ama parçaları birleştirdiğimizde olay öyle değil. Prot'un bilinci yanında kadın ile gitmiş, Prot'un içine girdiği beden ise profesörle kalıp iyileşme aşamasına başlıyor. Bu durumda her ikisine de yardım etmiş oldu Prot. Özellikle finali çok sevdim ve zekice buldum. Hakettiği değeri görmemiş bir film olduğunu düşünüyorum. Ben çok sevdim, kesinlikle tavsiye ederim.

8.1/10

Hapishane filmlerinin en tepe noktası olduğunu düşündüğüm 1960 yapımı Le Trou da dahil olmak üzere, kendinden sonra çekilmiş birçok hapishane filmine ilham olmuş, gerçekçi anlatısı ve detaycılığıyla ön plana çıkmış Robert Bresson imzalı bir başyapıt. Film idam cezası almış ve birkaç gün içinde öldürülecek olan Fontaine'nin kaçma planını ve psikolojisini anlatıyor. Yönetmen çok az replikle, detaylı ve gerçekçi anlatısıyla izleyiciye çok başarılı şekilde empati yaptırmayı başarıyor. Özellikle yatak yayından ve kaşıktan kaçmak için alet edavat yapmak, duvara vurarak sesler aracılığıyla bir haberleşme dili oluşturmak çok başarılı ve gerçekçi. Sinema tarihinin en iyi hapishane filmlerinden biri olduğuna şüphe yok. Hapishane filmlerinde birçok filme ilham olmuş, oldukça başarılı kült bir film. Türü sevenlerin bu filmi sevmeme ihtimali pek yok.

8.7/10